యోగమనగా ప్రత్యగాత్మకు పరమాత్మకు ఐక్య సంబంధము.అనగా మనస్సును అనేక రీతుల సంచరింపనీయక ,తన యందేమగ్నము చేసికొనుట ఇంద్రియములను వశపరచుకొని చిత్తము ఈశ్వరుని యందు లయింప చేయుటయే యోగమనబడును. యోగశాస్త్రములను చదివినంత మాత్రముననే యోగీశ్వరుడు కాజాలడు. సాధన చతుష్టయ సంపత్తి కలిగిన మీదట సమాధి స్థితి కలుగును. ఆ సమాధి వలన ముక్తి లభించ గలదు. యోగసిధ్ధి అనుదినము రెండు ఝాములు అలవాటు చేసిన నిశ్చల చిత్తవృత్తి గల నరునకు ఆరు మాసములందును, మంద్ర ప్రజ్ఞునకు పన్నెండు మాసములు మూడాత్మునకు పన్నెండు సంవత్సరముల యందును సిధ్ధించును.
మూలాధారం గుదస్థానం, స్వాధిష్టానం తు మేహనం
నాభిస్తు మణిపూర్వాఖ్యాం ,హృదయాబ్జ మనా హతం,
తారుమూలం విశుధ్ధాఖ్యాం, ఆజ్ఞాఖ్యాం విఠలాంబుజం,
సహస్రారం బ్రహ్మరంద్రంచ ,మిధ్యాఅగమ న విదోవిదుహు.
ఆజ్ఞాచక్రం ఓం ఈశ్వరుడు
విశుధము యం జీవుడు
అనాహతం వా రుద్రుడు
మణిపూరకము శి లక్ష్మి,విష్ణువు
స్వాధిష్టానం మ సరస్వ తి,బ్రహ్మ
మూలాధారం న వినాయకుడు
ఇది సహస్రారం. ఇందు దృష్టిని నిలిపిన శబ్దమంతయు అణగి ప్రణవనాద మనెడు ఓం కారము వినబడును. అటుల అభ్యాసము చేయగా చెయగా ప్రణవనాదము తగ్గి స్వ ప్రకాశము కనబడును. దానినే ఆత్మజ్యోతి అనియెరుంగుము.
No comments:
Post a Comment