ఆమె

  ఉదయం విరిసిన

  పూవులా ఎద తలుపును తడుతుందా

  సంజె వేళ కల్లా

  వసివాడిన విరిబోణి అవుతుంది

 

   సవ్యసాచి లా

  ఒక చేత్తో కూరల సంచి

  మరో చేతిలో ఆఫీసు ఫీళ్ళ్తో

  కుటుంబ కురుక్షేత్రానికి

  విజయ దరహాస మౌతుంది.

  అభిమన్యుడిలా

  బతుకు పద్మవ్యూహము లో

  ఒంటరి పోరాటం చేస్తూ

  ఇంకా న్యాయం చేయలేక పోతున్నాననే

  అసంత్రుప్తితో జీవనయానం చేస్తుంది.

  పెదవులు పై అద్దుకున్న చిరు నవ్వుతో

  గడపలో అడుగు పెడుతూనే

   ద్వి పాత్రలలో పరకాయ ప్రవేశం చేసి

   విసుగులు,అలకలు,చిరాకులు,పరాకులు

   దరిచేరని కవచ కుండలాలు ధరించిన

   కర్ణుడు అవుతుంది.

   భావుకత్వం తో

   సుందర స్వప్నాల పల్లకిలో

   విహరించిన ఆమె

   యాంత్రిక జీవన సంగ్రామం లో

   శిఖండి అయినది

    భారతీయత నింపుకున్న 

   ఆమె

    మరెవరో కాదు

    సగటు భారతీయ మహిళ.